Mihrac Cerrahoğlu

Suretin işlenmiş bir bahara kalemi söğüt mürekkebi rüzgar  Yüzüm kıştır benim gülüşüm bir topak kar Ölümler üstüne edilmiş yemin gibi uğursuz,gereksiz bir lakırdıyım ondandır gamım Zulmün işlendiği iman kimliğimde. Adım adam etmez... Ömürlük yolum arzularına bir adım etmez. bir gedanın gadası toplasan derdim Kırıldıkça küsmeyen oyuncak sadakati işte Ancak şımarık çocuk büyüyünce gidebilirdim.

kavramlar ötesi bir bencillik bu hiçbir bekçi sevmez kalabalık geceyi entarisi çiçekli ve uykusunda ölen  kız çocukları yağıyor ağustosun son bulutundan. bir heykeltraşları unutmadım bir de kıyımlara adını veren kalpsizliğin  gayrı meşru adamlarını gözü çok kapalı toplumda büyüdüm çok politik çok fanatik. çok ejnebice seviyorken biz çok küfrediyoruz türkçe... dilimizi en çok ağlarken ve küfrederken seviyoruz imanım partiler ihalesine depozito olmadan gideyim. Allah beni Allahla kandıranlardan sorsun ben hesap nedir nereden bileyim. Ve Allah kavramları da bekçileri de bilendir.

hayatımdan geçmekken niyeti tutup bırakmadığım mucizesin sen sen musanın asası yusufun züleyhası isanın kundaktaki dili sen ömre huzur veren nimet çırpındığım geçim derdi ekmek ve ana göğsündeki süt kadar güzelsin sevgili.