Merhamet bir çelmedir erdal abi
Kendi ayağına takıp durduğun
Sıradan deterjanların yetemediği
Bir mikroptur vicdan
Bu zamanın anlaşılmaz deliliğidir.
Sevmek, yoksul kent vitrinlerinde gördüğümüz
Noel süsleri gibi parlaksa seversin
Özündeki toprak kokusunu
Yani ölümün yaşamla koyun koyuna duruşunu kabullenmek
asılsız bir hayaldir.
Şimdilerde moda;
hiç ölmeyecekmiş gibi büyümektir.
Yücelik saf ruhtadır derler bilirsin
İnsan doğarken küçülmeye başlar erdal abi.
Emeklilik kuyrukları derken
Son nefesinde bir nokta bile değildir insan ve evren.
Şimdilerde moda;
hızla küçülmek
Din yalnızca bir ritüel belirli günlerde.
Üstelik tanrının hatrı ve
Olası cennet fikri için bi müddet katlanmak sıkıcı ezgilere.
“E napalım hayat bu,yaşamalı herşeye rağmen” dedin de aklıma geldi.
120 metrakarelik tabutlarımızda
Hapşururken vicdan alerjisinden,
Hay sen çok öl dendi
Bir ölü, gaip ve de haklı insanlık sesinden…
Yorumlar
Yorum Gönder