iki yaşamdan bir ölüm meydana getiriyorsak. İki ayrı yalnızlık olsun adımız. Kendi dünyamızdaki sevda ile daim kılalım heveslerimizi. Çocukların niyeti hep temizdir ve her evcilikte ciddi düşünür kızlar.
Bitsin bu evcilik çünkü yetişkinliğin şakası yoktur.
Artık yaşama dair ne varsa bir perde daha belirsizlik kazandı benden. Göğsüme hapsettiğim tüm sevinçlerim ve özlemimle "hiçbir şey olmamış adam"ı oynamak düştü payıma. Zaten sabırlı insan tanımında amaç beklemek değil ki, amaç olmayacağını bildiğin herşeyi olduracak bir rabbinin olduğunu bilmek. olmuyorsa da olmayışının hayrına yürümek çıplak ayaklarla.
Her akşam beş dakika ile kaçırırım binmem gereken otobüsü. ilginç bir bekleme dürtüsü oluşmuş içimde.
"bekleme otobüs beş dakika önce gitti" diyor bir toplum gönüllüsü amca. "anladım" diyorum ama bekle diyor her seferinde bir ses. konuşmuyorm, yorum yapmıyorum, lanet okumuyorum, hayıflanmıyorum.
Bir bakıyorum gelmiş otobüs. "bu saatte yoktu herhalde ara sefer koymuşlar" dedi aynı amca beni kandırdığını düşündüğüm zannına uyarak, mahcubiyetle.
Ara sefer... neyi kaçırdıysan hayıflanma, neye "çok var daha" diyorsan da umutsuzlanma.
Ara seferi var işte herşeyin. Geriye dönüp bakıyorum. "ne olur olsun" dediğim ve olmadığına şahit olduğum ne varsa, "iyi ki olmamış" diyorum ürpererek...
Hz. Ali şöyle der: “Benim Allah'ımın gerçek Allah olduğunu ancak benim her şeyi isteyip Onun bana her istediğimi vermeyişinden anladım."
Birgün gelir olmayan birlikte hayallerimiz için şükrederiz belki. ve hakkını verip birbirimizin, hayırla anarız.
belli mi olur?
Şimdi otobüs geldi gitmeliyim.
Bitsin bu evcilik çünkü yetişkinliğin şakası yoktur.
Artık yaşama dair ne varsa bir perde daha belirsizlik kazandı benden. Göğsüme hapsettiğim tüm sevinçlerim ve özlemimle "hiçbir şey olmamış adam"ı oynamak düştü payıma. Zaten sabırlı insan tanımında amaç beklemek değil ki, amaç olmayacağını bildiğin herşeyi olduracak bir rabbinin olduğunu bilmek. olmuyorsa da olmayışının hayrına yürümek çıplak ayaklarla.
Her akşam beş dakika ile kaçırırım binmem gereken otobüsü. ilginç bir bekleme dürtüsü oluşmuş içimde.
"bekleme otobüs beş dakika önce gitti" diyor bir toplum gönüllüsü amca. "anladım" diyorum ama bekle diyor her seferinde bir ses. konuşmuyorm, yorum yapmıyorum, lanet okumuyorum, hayıflanmıyorum.
Bir bakıyorum gelmiş otobüs. "bu saatte yoktu herhalde ara sefer koymuşlar" dedi aynı amca beni kandırdığını düşündüğüm zannına uyarak, mahcubiyetle.
Ara sefer... neyi kaçırdıysan hayıflanma, neye "çok var daha" diyorsan da umutsuzlanma.
Ara seferi var işte herşeyin. Geriye dönüp bakıyorum. "ne olur olsun" dediğim ve olmadığına şahit olduğum ne varsa, "iyi ki olmamış" diyorum ürpererek...
Hz. Ali şöyle der: “Benim Allah'ımın gerçek Allah olduğunu ancak benim her şeyi isteyip Onun bana her istediğimi vermeyişinden anladım."
Birgün gelir olmayan birlikte hayallerimiz için şükrederiz belki. ve hakkını verip birbirimizin, hayırla anarız.
belli mi olur?
Şimdi otobüs geldi gitmeliyim.
Yorumlar
Yorum Gönder