Sarı sıcak

Her ölen mühim adamın son sözü gibi gülüşün.
Yangınlar ardında yeşil bir ağaç
İlk kurtarılması gerekenlerin ilki
unutulmuş bir toplumsal karmaşada

Seni beni biz yapan neyse onu götürmüş
Sarmış bir kavruk yüzlü köy kızının yazmasına
Namusumuzun sivil bayrağı hani
çeyizindeyken vurulmuş kız
Uzun menzilli Neruda mısrasıyla

Sen çerçevelete dur çıktığın
Merdivenin  her basamağını
Çoluk çocuğa karışmış akranın
Ayazmış bozkır, ona ne?
Tezek dumanı tüter üstelik evinden
Sarı altmışlık ampul ışığında farkedersen huzurunu
Bunun üstüne bir daha yenilemezsin.